ความปลื้มปีติ แบบลวง ๆ

ไม่ใช่แค่ “รอยยิ้ม” ที่หายไปจากสารขัณฑ์เท่านั้น          แต่ “ความปลื้มปีติ” ต่างๆก็เหมือนความฝันที่มาแล้วก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว         เพราะบรรดา “อีแอบ” และลิ่วล้อ “สลิ่ม” ยังเต็มไปด้วยอคติและเกลียดชัง คิดแต่ “ตัวกู-ของกู”        “อีแอบ” และ “สลิ่ม” จึงไม่ยอมรับคำว่า “แพ้-ชนะ” ไม่คำนึงเรื่อง “จริยธรรม-ศีลธรรม-คุณธรรม”        “ความยุติธรรม” ของ “อีแอบ” และ “สลิ่ม” จึงไม่มีคำว่า “ความเสมอภ าค-เป็นธรรม” แม้แต่ “ท่านเปา” ยังกลายเป็น “ศาลพระภูมิ” ที่มีแต่คำว่า “สองมาตรฐาน”       “อีแอบ” และ “สลิ่ม” จึงต้องสร้างวาทกรรม “ความเกลียดชัง” เพื่อให้บรรดา “วัวควาย” เกิดความโกรธและเกลียด เห็น “พวกมรึง” เป็น “ทาส” เป็น “ปิศาจ” หรือ “ซาตาน”        สารขัณฑ์จึงยากจะหนีพ้น “กลียุค” สงครามล้างเผ่าพันธุ์ระหว่าง “คนดีสุดขั้ว” กับ “คนชั่วสุดขีด” จึงไม่มีแอร์ทึนทึกเสิร์ฟ “Tea or Coffee ” แต่ให้เลือกจะเอา “แก๊สน้ำตา” และ “กระสุนจริง” ! .(แค่นี้จบ)!