วันอาทิตย์ที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2554


ก็แค่สงสัย ทำไมพวกมึงไม่รักในหลวง

ผมรักในหลวง
ทุกๆวันผมตื่นแต่เช้ามืด กดรีโมตเปิดทีวีดู
สถานีเปิดพร้อมกับเพลงสรรเสริญพระบารมี
แล้วผมก็ได้ดูรายการโปรด
เรื่องเล่าเช้านี้ทางช่อง3
รายการบอกว่า ในหลวงทรงมีพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้น
ผมรักสรยุทธ์ เพราะสรยุทธ์ก็รักในหลวงเหมือนผม

ผมลุกจากเตียงจะไปล้างหน้าแปรงฟันอันเป็นกิจวัตร
เมื่อหยิบหลอดยาสีฟันขึ้นมา...
ผมขนลุกซู่และตันตื้นเมื่อหวนคิดถึงโฆษณาเมื่อคืน
..ยาสีฟันหลอดแฟบ เป็นสัญลักษณ์เตือนว่าผมต้องรู้จักพอเพียง
ผมน้ำตาไหล

แต่งตัวเสร็จผมขึ้นรถเบ๊นซ์500จะไปทำงาน
ผมรู้สึกผิด...
ผมน่าจะหารถโตโยต้าโซลูน่า รุ่นตัวเลข๑๕๐๐มาขับ ตามรอยเบื้องพระยุคลบาท...
แต่บังเอิญผมเป็นท่านประธานบริษัทก็คงต้องใช้เบ๊นซ์500ไปก่อน
ไว้ว่างๆค่อยโซลูน่า๑๕๐๐

สตาร์ทรถติด ผมเปิดวิทยุในรถฟัง
ข่าวต้นชั่วโมงบอกถึงพระราชดำรัสของในหลวงต่อปวงชนชาวไทย
ตามด้วยข่าวประจำพระราชสำนัก ตามด้วยข่าวพระราชกรณียกิจ และสารคดีเทิดพระเกียรติ
เสียงของดาราโดม ปกรณ์ ลัม กระตุ้นให้ผมสำนึกบุญคุณในหลวงเป็นล้นพ้น

ทุกระยะเสาไฟฟ้าที่ผมขับผ่านมีพระบรมฉายาลักษณ์ที่พระเสโทไหลหยดลงปลายพระนาสิก
ผมหวนนึกถึงข่าวเทิดพระเกียรติที่ดั้นด้นไปยังชนบทกันดาร
ผมรักในหลวง

จ่ายเงินผ่านทางด่วนศรีรัช และกาญจนาภิเษกก็ในหลวงทรงตั้งชื่อให้ผมไว้ใช้. .
ป้ายบิลบอร์ดข้างทางด่วนเรียงรายให้เห็นพระบรมฉายาลักษณ์ตระหง่านเสียดฟ้า พระเสโทหลั่งไหล
ทรงเหนื่อยยากเพื่อพสกนิกรของพระองค์ท่านอย่างจะหาใครในโลกเทียบได้
ขับเรื่อยไปข้ามสะพานพระราม8ก็ในหลวงมีพระราชดำริ

ระเรื่อยไปยังถนนพระบรมราชชนนี ผมนึกถึงฟอร์เวิร์ดเมล์เรื่องในหลวงทรงไปเสวยกับสมเด็จย่าเป็นประจำ
ผมไม่เคยทำเช่นนั้น ผมมันช่างไม่ทำตามรอยพระยุคลบาทเลย หรือว่าผมไม่ใช่ลูกกตัญญู
(อาม่าบอกว่า อย่าชวนแกไปกินข้าวที่ไหนเลย แกเสียดายตังค์ แต่เอาเถอะวันแม่ปีหน้าผมไม่พลาดแน่)

ถึงที่ทำงาน หน้าบริษัทมีรูปพระสาทิสลักษณ์ทรงประทับยืนสง่า ผมค้อมเคารพทุกวันก่อนผ่านขึ้นลิฟต์ไป
ในห้องทำงานผมนอกจากโต๊ะหมู่บูชา ก็มีพระฉายาลักษณ์ทั้งสองพระองค์
และพระสาทิสลักษณ์ร่วมกับพระราชวงศ์ต่างประเทศที่เสด็จมางานฉลองราชย์60ปีในหลวงที่พระที่นั่งอนันต์ฯ
ผมรู้สึกเป็นบุญที่ได้เกิดใต้พระบรมโพธิสมภาร ในหลวงช่างเป็นกษัตริย์เหนือกษัตริย์ จนใครทั้งโลกต้องอิจฉาพสกนิกรชาวไทย

ผมเชิญลูกน้องมาประชุม
ก่อนอื่นผมบอกพวกเขาว่าให้พวกเราเจริญรอยตามเบื้องพระยุคลบาท
ผมนำข้อมือริสแบนด์สีเหลืองกับสีชมพูที่แบงก์ไทยพาณิชย์ให้อุดหนุนวานนี้แจกทุกคน
ทุกคนต่างซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณ
นี่เป็นสิ่งร้อยรัดให้เราคนไทยทุกคนเป็นหนึ่งเดียว
เรารักในหลวง

เสียทีแต่ว่าบริษัทเรามาเจอน้ำท่วมหยุดกิจการนานนับเดือน เพราะรัฐบาลบอกว่า"เอาอยู่"
ทุเรศจริงๆไอ้อีพวกนักการเมืองโง่เง่าขี้โกง ขี้ข้าทาสน้ำเงินนักโทษหนีคดีแผ่นดินหน้าเหลี่ยม

เพื่อความพอเพียงเราจำเป็นต้องมีพนักงานที่เสียสละบ้าง
ผมคิดว่าพวกเขาอาจได้กลับบ้านนอกไปทำนาตามหลักเกษตรทฤษฎีใหม่. ..
แค่คิดผมก็น้ำตาไหล พวกเขาจะได้อยู่อย่างพอเพียง
แต่ผมต้องทำงานต่อไป เพื่อแจ้งงบดุลไปยังตลาดหลักทรัพย์
ผมต้องทำงานเพื่อผู้ถือหุ้นของบริษัทเรา
แต่คงไม่เป็นไรพนักงานของเรารอบนี้25%จะได้ออกไปใช้ชีวิตพอเพียง
พวกเขาจะได้สนองคุณแผ่นดิน
ผมสิต้องทนทุกข์กับทุนนิยมสามานย์ต่อไป

ผมใช้เวลาว่างหากำไรจากเงินลงทุนในตลาดหลักทรัพย์บ้าง
หลักทรัพย์ไหนในหลวงทรงถือหุ้น ทั้งสัมมากร อัมรินทร์ ซิงเกอร์ ไมเนอร์ ไทยประกัน ไทยพาณิชย์ ซิเมนต์ไทยผมก็ซื้อลงทุนไว้
หุ้นที่ในหลวงถือไว้ดีหมดทุกตัว ปันผลก็งาม มีธรรมาภิบาล

ผมได้เงินกำไรมาก็เอาไปตีกอล์ฟ ไปทัวร์เมืองนอก เหลือไว้ให้เมียน้อยปอกลอกบ้าง
ช่างเถิดผมเป็นปุถุชน แต่ในหลวงท่านคงนำไปใช้ในโครงการพระราชดำริเพื่อพสกนิกรยากจนของพระองค์ท่าน

ค่ำนี้ผมมีนัดกับกิ๊กจะพาเธอไปดูหนัง จากนั้นก็คงจบลงที่เดิม
ผมขับรถผ่านเส้นทางเก่า
ผมซาบซึ้งกับสะพานพระรามแปด ซุ้มพระสาทิสลักษณ์อันงดงามเรียงรายบนท้องถนนราชดำเนิน แสงไฟประดับระยับระยิบราวชะลอสวรรค์ลงมาดิน

หน้าโรงหนังก็มีพระสาทิสลักษณ์ทรงเป่าแซ็กโซโฟน ทรงเป็นอัครศิลปินงานศาสตร์งานศิลป์การดนตรี ซึ้งกมล

กิ๊กผมบอกว่าอากงที่มันจองหองเหิมเกริมบังอาจส่งSMSด่าในหลวง พระราชินีถูกศาลตัดสินจำคุกแล้ว20ปี
"สมน้ำหน้ามัน!"เธอว่า..แต่ผมไม่เห็นด้วย
คนที่นรกส่งมาเกิดอย่างนี้ประหารถึงจะสาสมแล้วสับเป็นชิ้นๆ
ทำไมมันไม่รักในหลวง ผมไม่เข้าใจเลย..?
มันยังมีความเป็นคนไทยอยู่อีกไหม?
ไหนจะพวกชาติชั่วที่ชอบหมิ่นอีก ไอ้พวกนี้สมควรตายให้หมด
และอย่าให้พวกมันได้ตายดี

ผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมีพวกไปเห็นใจอากงถึงขั้นแก้ผ้าบัดสีบัดเถลิงประท้วง 
คนมันผิดก็ต้องชดใช้กรรม
จะปล่อยให้กฎหมู่ หรือนมอยู่เหนือกฎหมายได้ยังไง?

ในโรงหนังผมลุกขึ้นตอนเพลงสรเสริญพระบารมี และยังอยากตรึงเวลานั้นไว้นานเท่านาน
กิ๊กผมน้ำตารื้นเมื่อเห็นภาพยนตร์พระราชกรณียกิจประกอบเพลง
ใครนะช่างชั่วช้าไม่ยอมลุกขึ้นยืนเคารพเพลงสรรเสริญพระบารมี
หากผมเจอกับตัว ผมคงฆ่ามันกับมือ ไม่ปล่อยให้หลุดไปถึงคุก
ไอ้พวกนี้ควรตายเท่านั้นถึงจะสาสม
เพราะมันไม่รักในหลวง มันจะมีชีวิตชั่วๆอยู่ต่อไปทำไม ผมไม่เข้าใจเลย

หนังจบเราไปทานข้าวต่อกัน เพลงบรรเลงเบาๆลอยมา
นั่นเป็นเพลงพระราชนิพนธ์หยาดฝนที่พสกนิกรต่างปลาบปลื้ม
จากนั้นเราก็ไปกันที่เดิมกัน ก็เกือบ6ทุ่ม
วันนี้ผมจะทำให้เธอส่งเสียงหวีดออกมาดังๆ

กิจกรรมของเราเป็นไปด้วยความเร่าร้อนและฉ่ำชื่น
หากไม่มีเสียงเพลงจากทีวีตอนปิดสถานีเพลงนั้นลอยมา
ผมอาจถึงสวรรค์ไปพร้อมกันกับเธอแล้ว
...ช่างขัดใจเสียจริง

ผมรักในหลวง
นี่เป็นเสียงจากใจอันท่วมท้นไปด้วยความตื้นตัน
ไม่เป็นไร เปลี่ยนช่องไปช่องใหม่..
แต่เพลงนั้นก็ลอยมาอยู่ดี
ทุกช่องมันปิดสนานีพร้อมกันหมด

เราทั้งคู่ลุกขึ้นด้วยร่างกายอันเปล่าเปลือย
พร้อมกันร้องเพลงนั้นคลอไปกับเสียงที่ลอยออกมาจากจอทีวี
นี่เป็นสิ่งที่เล็กน้อยเหลือเกิน แต่ก็สำคัญที่เราควรทำมิใช่หรือ..?

เพลงจบเราทิ้งตัวลงนอน
หล่อนสะกิดผมเบาๆ ผมตะแคงข้างให้ไม่ไยดี
ไม่มีอะไรที่จะมีความสุขเท่ากับที่ผมได้ทำไป
ผมยังจะต้องทำอะไรอีกทำไม....

เรารักในหลวง

โดย คุณรักในหลวงห่วงลูกหลาน
http://redusala.blogspot.com

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น