วันพุธที่ 22 มกราคม พ.ศ. 2557

แถลงการณ์ที่ไร้ค่าที่สุดในรอบวัน


แถลงการณ์ที่ไร้ค่าที่สุดในรอบวัน


โดย ใบตองแห้ง ประชาไท


              แถลงการณ์ที่ไร้ค่าที่สุดในรอบวัน ไม่ใช่เห็นด้วยกับ พรก.ฉุกเฉิน แต่องค์กรสื่อเหลือความหมายอะไร ในเมื่อสื่อเป่านกหวีดกันหมด ผู้บริหารองค์กรวิชาชีพสื่อก็คาบนกหวีดที่มุมปาก คำแถลงเหล่านี้กลายเป็นปกป้องตัวเอง เพื่อตัวเองและพวกพ้องจะได้ใช้เสรีภาพตามรัฐธรรมนูญฉีกกติกาประัชาธิปไตย

              คุยกับนักวิชาการสื่อบางท่านบอกว่า การที่สื่อ "เปิดหน้าชก" ยกค่ายเป่านกหวีดอย่างเปิดเผย ไม่เคยมีมาก่อนในประเทศไหน (ยกเว้นรวันดา) สื่อตะวันตกแยกความเห็น 2 ขั้วเป็นเรื่องธรรมดา แต่อย่างน้อยเขาจะไม่ใช้ Hate Speech ซึ่งสังคมต่อต้าน (ประชาธิปไตยแบบฝรั่ง เขามีจรรยา) และไม่ใช้พื้นที่ข่าวอย่างมี Agenda มากขนาดนี้ ถ้ามีก็แค่การแสดงความเห็นในคอลัมน์ ซึ่งเป็นเสรีภาพ


               คำถามคือแล้วต่อไปสื่อจะอยู่อย่างไร ผู้คนจะแยกขั้วเสพย์สื่อ และจะไม่ฟังเลย กับข้อมูลของสื่ออีกฝ่ายหนึ่ง อำนาจตรวจสอบของสื่อจะสูญสลาย เช่น 2 ปีที่ผ่านมา สื่อวิจารณ์รัฐบาลไปเถอะ มวลชนเสื้อแดงไม่ฟัง เพราะเห็นๆ กันว่าสื่ออยู่ข้างรัฐประหารตุลาการภิวัตน์ สื่อช่วยออกใบอนุญาตฆ่า แต่ที่ผ่านมายังอีแอบ แกล้งเนียน ครั้งนี้เปิดหน้าชก จะๆ เห็นกันทั้งสังคม


               สุดท้ายสื่อก็จะเป็นแค่กาฝากสังคม เป็นอภิสิทธิ์ชนกลุ่มหนึ่ง ไม่สามารถทำหน้าที่ตรวจสอบ ต่อให้พยายาม Reposition อย่างไรก็ตาม อีกเป็นสิบๆ ปีก็ล้่างไม่ออก สมมติ ปชป.ขึ้นมาเป็นรัฐบาล แล้วค่ายเนชั่น โพสต์ทูเดย์ ฯลฯ วิพากษ์วิจารณ์ ก็เรียกเครดิตคืนจากเสื้อแดงไม่ได้ นอกจากสมน้ำหน้า (สะใจ แม่-กัดกันเอง อะไรทำนองนั้น)


              สื่อเล็กอาจตายแบบ "ดาวสยาม" กะแช่ตาย ก็จบเห่ เหลือแต่ประวัติศาสตร์อัปยศบันทึกไว้ แล้วเกิดสื่อใหม่ๆ แต่สื่อค่ายใหญ่นี่สิ จะทำไง
...

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น