RED IN USA

กึ่งบ้า กึ่งอัจฉริยะ ผู้ต้องหาคดีหมิ่นฯ http://www.internetfreedom.us/thread-15815.html "ผมไม่ได้เขียนหนังสือเพื่อเงิน ไม่ได้เขียนหนังสือเพื่อชื่อเสียง ไม่ได้เขียนหนังสือเพื่อให้คนมายกย่องผม แต่ผมกำลังจะบอกความจริงบางอย่างให้สังคมไทยรู้ไว้" สมอลล์ บัณฑิต อานียา(จือเซ็ง แซ่โค้ว) "นักเขียนที่ต่ำต้อยที่สุดในประเทศสยาม" และผู้ต้องหาคดีหมิ่นฯ ศาลชั้นต้นได้พิพากษาให้จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 ประกอบด้วยมาตรา 65 วรรค 2 "...การกระทำของจำเลย เป็นความผิดหลายกรรมต่างกัน ให้ลงโทษทุกกรรมเป็นกระทงความผิดไป ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 ให้จำคุกกระทงละ 2 ปี รวม 2 กระทง จำคุก 4 ปี เห็นว่าจำเลยอายุ 64 ปี ป่วยด้วยโรคจิตเภทและไม่ปรากฏว่าเคยได้รับโทษจำคุกมาก่อนเห็นควรให้โอกาสจำเลยบำบัดร​ักษาเพื่อจะได้หายเป็นปกติและเป็นพลเมืองดีต่อไป โทษจำคุกให้รอลงอาญาไว้ มีกำหนด 3 ปี ให้คุมประพฤติจำเลยไว้ โดยให้จำเลยรายงานตัวกับพนักงานคุมประพฤติและไปบำบัดรักษาอาการป่วยทางจิตที่สถาบันก​ัลยาณ์ราชนครินทร์ โดยให้รายงานผลการรักษาต่อพนักงานคุมประพฤติ 3 เดือน ต่อครั้ง ภายในระยะเวลาเวลา 2 ปี ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 56 ริบของกลาง..." ต่อมา โจทก์ คือพนักงานอัยการ สำนักงานอัยการสูงสุด ได้ยื่นอุทธรณ์คำพิพากษาของศาลชั้นต้น โดยขอไม่ให้รอการลงโทษ 17 ธันวาคม 2550 ศาลอุทธรณ์ได้มีคำพิพากษาว่า "...ตรวจสำนวนประชุมปรึกษาแล้ว มีปัญหาวินิจฉัยตามอุทธรณ์ของโจทก์ว่า ขณะกระทำความผิดจำเลยยังสามารถรู้ผิดชอบและบังคับตนเองได้หรือไม่ ศาลอุทธรณ์พิเคราะห์ข้อความในข้อเขียน...และถ้อยคำพูดตามเอกสารถอดเทปคำพูด...ของจำเลยทั้งหมดแล้วปรากฏอย่างชัดเจนว่า ข้อความทุกข้อและทุกตอนดังกล่าว เป็นข้อความที่คนทั่วไปอ่านหรือรับฟังแล้ว สามารถเข้าใจได้ทั้งหมด ไม่ปรากฏให้เห็นว่า อ่านแล้วไม่เข้าใจข้อความใด หรือเป็นการเขียนแบบสติเลอะเลือน...นอกจากนี้ข้อความเกือบทุกข้อและทุกตอนดังกล่าว เป็นข้อความที่สอดคล้องกันเป็นเอกภาพ และมีวัตถุประสงค์อย่างเดียวกันโดยชัดแจ้ง คือ ไม่เห็นด้วยกับกฎหมายที่ให้พระมหากษัตริย์มีพระราชอำนาจอยู่เหนือสถาบันต่างๆ รวมทั้งกล่าวหมิ่นประมาทและดูหมิ่นพระมหากษัตริย์ พระราชินี รัชทายาท ในลักษณะเสียดสีว่า... ดังนั้น จึงเชื่อได้แน่ชัดว่า ขณะที่จำเลยเขียนหรือกล่าวข้อความดังกล่าว จำเลยยังสามารถรู้ผิดชอบและสามารถบังคับตนเองได้ทั้งหมด...ไม่สมควรรอการลงโทษให้จำเลย อุทธรณ์ของโจทก์ฟังขึ้น…" "...พิพากษาแก้เป็นว่า ไม่ปรับบทลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 65 วรรค 2 จำเลยให้การปฏิเสธแต่รับว่าได้เขียนและกล่าวข้อความตามฟ้องจริง เป็นประโยชน์แก่การพิจารณา มีเหตุบรรเทาโทษ เห็นสมควรลดโทษ ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 78 ให้หนึ่งในสาม คงจำคุก 2 ปี 8 เดือน ไม่รอการลงโทษและไม่ควบคุมความประพฤติจำเลย นอกจากที่แก้ให้คงเป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น" ปัจจุบัน คดีนี้อยู่ในชั้นศาลฎีกา โดยจำเลยคือสมอล์ล บัณฑิต อานียา อยู่ในระหว่างประกันตัว ข้อมูลส่วนตัว บัณฑิต อานียา มีชื่อจริงว่า สมอล์ล บัณฑิต อานียา (จือเซ็ง แซ่โค้ว) เป็นนักเขียนและนักแปล ซึ่งมีผลงานกว่า 50 เล่ม โดยข้อมูลในเวบไซต์เมืองหนังสือระบุว่า ผลงานของบัณฑิตจำนวนหนึ่ง ได้ถูกจัดเป็นหนังสือ "ต้องห้าม" ในตอนหนึ่งของบทความชุด "โชคดีที่เกิดมาจน" เขียนโดย "ขุนคลังข้างถนน" ซึ่งเผยแพร่ในเวบไซต์เมืองหนังสือ ได้ระบุว่า ในเดือนธันวาคม 2551 บัณฑิตซึ่งขณะนั้นมีอายุ 71 ปี และอยู่ในระหว่างประกันตัวเพื่อรอคำตัดสินของศาลฎีกา ได้ถูกส่งตัวเข้าโรงพยาบาลศิริราช ด้วยอาการกำเริบของมะเร็ง "...หมอนัดจะให้เขาผ่าตัด แต่เขาขอหมอกลับบ้าน หมอก็ยอม แต่ปลายเดือนธันวาคม ก็ขอกลับเข้ารักษาใหม่ โดยยินยอมที่จะให้หมอตัดไต ออกข้างหนึ่ง ก่อนเข้าห้องผ่าตัดสองวันเขาขอกินข้าวมันไก่ และขอดูหนังสือ 50 เล่มที่เขาเขียนเป็นครั้งสุดท้าย…" เรียบเรียงโดย 112watch@gmail.com  ต่อจากนี้ไปคือเรื่องราวชีวิตของ"กึ่งบ้า กึ่งอัจฉริยะ" บัณฑิต อานีญา