เสียหมา

กวีประชาไท: "เสียหมา"  สุขุมพจน์ คำสุขุม     เก้าอี้ตัวนี้ กูเคยนั่ง กูคล้อยหลัง มึงก็มา นั่งหน้าสวย กู-ประชาเฉดหัว บอก ‘ตัวซวย’ เขาแจกกล้วย แจกขี้ อัปรีย์กู ถ้ามึงโง่นะอีปู.. กูก็เหี้ย! เกิดมาเสียชื่อชาย อายหมาหมู กูถ่อยได้ทุกอย่าง ถ่อยข้างคู เอาข้างถูทุกประเด็น เห็นไหมมึง ถ้ามึงโง่นะอีปู ..กูก็งั่ง ครองบัลลังก์มนตรี กลิ่นขี้หึ่ง หลังอำนาจพลัดมือ เกินยื้อดึง วันนี้จึง เสียหมา ออกอาการ ถ้ามึงโง่นะอีปู ..กูก็บ้า สู้เรียนจบนอกมา แม่งหน้าด้าน ‘ประเทศนี้มีโชค- แต่โลกประจาน’ ยิ่งนาน ดูเหมือนยิ่ง โลกชิงชัง แม่กู คงจะแดกกล้วยมากไป จึงตกลูกจัญไร เป็นไอ้งั่ง เป็นผู้ดีเสียจริต เกินปิดบัง ที่เบื้องหลัง อัปยศ หมดราคา เหลือแต่ปากแหละกู อีปูเอ๋ย พล่อยจนเคย เป็นสันดาน นานจนบ้า ทิ้งเกียรติยศ ลดระดับ อับปัญญา จึงเสียมวย เสียหมา..เสียหน้าตระกูล ฯ