วันพุธที่ 30 มีนาคม พ.ศ. 2554



หรือจะเป็นตามคำพยากรณ์กรุงศรีอยุธยา



 หรือจะเป็นตามคำพยากรณ์ กรุงศรีอยุธยา


คือเดือนดาวดินฟ้าจะอาเพท 
อุบัติเหตุเกิดทั่วทุกทิศาน

มหาเมฆจะลุกเป็นเพลิงกาล 
เกิดนิมิตพิศดารทุกบ้านเมือง 


พระคงคาจะแดงเดือดดั่งเลือดนก 
อกแผ่นดินเป็นบ้าฟ้าจะเหลือง

ผีป่าก็จะวิ่งเข้าสิงเมือง 
ผีเมืองนั้นจะออกไปสู่ไพร 


พระเสื้อเมืองจะเอาตัวหนี 
พระกาลกุลีจะเข้ามาเป็นไส้

พระธรณีจะตีอกไห้ 
อกพระกาลจะไหม้อยู่เกรียมกรม 


ในลักษณะทำนายไว้บ่ห่อนผิด 
เมื่อวินิศพิศดูก็เห็นสม

มิใช่เทศกาลร้อนก็ร้อนระงม 
มิใช่เทศกาลลมลมก็พัด 


มิใช่เทศกาลหนาวก็หนาวพ้น 
มิใช่เทศกาลฝนฝนก็อุบัติ

ทุกต้นไม้หย่อมหญ้าสารพัด 
เกิดวิบัตินานาทั่วสากล 


เทวดาซึ่งรักษาพระศาสนา 
จะรักษาแต่คนฝ่ายอกุศล

สัปบุรุษจะแพ้แก่ทรชน 
มิตรตนจะฆ่าซึ่งความรัก 


ภรรยาจะฆ่าซึ่งคุณผัว 
คนชั่วจะมล้างผู้มีศักดิ์

ลูกศิษย์จะสู้ครูนัก 
จะหาญหักผู้ใหญ่ให้เป็นน้อย 


ผู้มีศีลจะเสียซึ่งอำนาจ 
นักปราชญ์จะตกต่ำต้อย

กระเบื้องจะเฟื่องฟูลอย 
น้ำเต้าอันลอยนั้นจะถอยจม


ผู้มีตระกูลจะสูญเผ่า 
เพราะจันฑาลมันเข้ามาเสพสม

ผู้มีศีลนั้นจะเสียซึ่งอารมณ์ 
เพราะสมัครสมาคมซึ่งมารยา 


พระมหากษัตริย์จะเสื่อมสิงหนาท 
ประเทศราชจะเสื่อมซึ่งยศถา

อาสัจจะเลื่องลือชา 
พระธรรมาจะตกลึกลับ 


ผู้กล้าจะเสื่อมใจหาญ 
จะสาปสูญวิชาการทั้งปวงสรรพ

ผู้มีสินจะถอยจากทรัพย์ 
สัปบุรุษจะอับซึ่งน้ำใจ 


ทั้งอายุศม์จะถอยเคลื่อนจากเดือนปี 
ประเวณีจะแปรปรวนตามวิสัย

ทั้งพืชแผ่นดินจะผ่อนไป 
ผลหมากรากไม้จะถอยรส 


ทั้งแพทย์พรรณว่านยาก็อาเพศ 
เคยเป็นคุณวิเศษก็เสื่อมหมด

จวงจันทน์พรรณไม้อันหอมรส 
จะถอยถดไปตามประเพณี 


ทั้งเข้าก็จะยากหมากจะแพง 
สารพันจะแห้งแล้งเป็นถ้วนถี่

จะบังเกิดทรพิษมิคสัญญี 
ฝูงผีจะวิ่งเข้าปลอมคน 


กรุงประเทศราชธานี 
จะเกิดการกุลีทุกแห่งหน

จะอ้างว้างอกใจทั้งไพร่พล 
จะสาละวนทั่วโลกหญิงชาย 


จะร้อนอกสมณาประชาราษฎร์ 
จะเกิดเข็ญเป็นอุบาทว์นั้นมากหลาย

จะรบราฆ่าฟันกันวุ่นวาย 
ฝูงคนจะล้มตายลงเป็นเบือ 


ทางน้ำก็จะแห้งเป็นทางบก 
เวียงวังจะรกเป็นป่าเสือ

แต่สิงห์สาระสัตว์เนื้อเบื้อ 
นั้นจะหลงเหลือในแผ่นดิน


ทั้งผู้คนสารพัดสัตว์ทั้งหลาย 
จะสาปสูญล้มตายเสียหมดสิ้น

ด้วยพระกาลจะมาผลาญแผ่นดิน 
จะสูญสิ้นการณรงค์สงคราม 


กรุงศรีอยุธยาจะสูญแล้ว 
จะลับรัศมีแก้วเจ้าทั้งสาม

ไปจนคำรบปีเดือนคืนยาม 
จะสิ้นนามศักราชห้าพัน 


กรุงศรีอยุธยาเขษมสุข 
แสนสนุกยิ่งล้ำเมืองสวรรค์

จะเป็นเมืองแพศยาอาธรรม์ 
นับวันจะเสื่อมสูญ เอยฯ

คัดบางส่วนจากบทกลอนทำนาย เพลงยาวพยากรณ์กรุงศรีอยุธยา*


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น